پایگاه خبری- اطلاع رسانی وب دا زنجان

مریم اسدی، مددکار اجتماعی بیمارستان رازی در گفتگو با پایگاه خبری وبدا- زنجان با بیان اینکه: توانایی تاب‌آوری همانند عضله‌ای است که برای رشد و تقویت، نیازمند تمرین مداوم است، گفت: تاب‌آوری یکی از مهم‌ترین عوامل مصونیت جامعه در برابر آسیب‌های اجتماعی است. آموزش و ترویج عمومی این مهارت باید به‌عنوان یک ضرورت در برنامه‌های فرهنگی و اجتماعی مورد توجه قرار گیرد.

اسدی خاطرنشان کرد: تاب‌آوری به معنای نبود مشکل در زندگی نیست، بلکه یعنی توانایی خم شدن بدون شکستن و بازگشت به حالت اولیه یا حتی قوی‌تر شدن پس از بحران. این ویژگی یک موهبت ذاتی نیست، بلکه مجموعه‌ای از مهارت‌های قابل آموزش است که هر فرد می‌تواند در خود پرورش دهد.

وی افزود: در جوامعی که شهروندان از سطح بالای تاب‌آوری برخوردارند، میزان بروز آسیب‌هایی چون افسردگی، اضطراب، سوءمصرف مواد و خشونت خانگی به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌یابد. چنین افرادی هنگام مواجهه با فشارهای زندگی، به‌جای فروپاشی یا پناه بردن به رفتارهای مخرب، به دنبال راهکارهای سالم و سازنده می‌گردند.

این مددکار اجتماعی با اشاره به اهمیت شبکه‌های حمایتی گفت: هیچ‌کس در انزوا تاب‌آور نمی‌شود. حفظ ارتباط سالم با خانواده، دوستان و گروه‌های اجتماعی، نخستین پشتوانه فرد در موقعیت‌های دشوار است.

اسدی تمرکز بر حل مسئله را از اصول اساسی تاب‌آوری دانست و بیان کرد: به‌جای گرفتار شدن در چرایی اتفاقات، باید پرسید «اکنون چه می‌توانم بکنم؟». چنین نگرشی احساس کنترل و کارآمدی را در فرد تقویت می‌کند.

وی همچنین بر نقش خودمراقبتی همه‌جانبه تأکید کرد و گفت: سلامت جسم و روان، پایه تاب‌آوری است. تغذیه مناسب، خواب کافی، فعالیت بدنی و تمرین‌های ذهن‌آگاهی، سوخت لازم برای عبور از بحران را فراهم می‌کنند.

وی افزود: معنابخشی به بحران‌ها نیز از مؤلفه‌های مهم تاب‌آوری است؛ نگاهی که مشکلات را فرصتی برای رشد و یادگیری می‌بیند، ظرفیت تحمل انسان را در برابر سختی‌ها بالا می‌برد.

اسدی با بیان اینکه پذیرش و انعطاف‌پذیری لازمه عبور از بحران است، گفت: باید بپذیریم که بسیاری از وقایع خارج از کنترل ما هستند و انرژی خود را صرف تغییر شرایطی کنیم که در حوزه اختیارمان قرار دارد.

 وی نقش نهادهای آموزشی، رسانه‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد را در گسترش مهارت‌های زندگی و گفت‌وگوی اجتماعی مؤثر دانست و تأکید کرد: تقویت تاب‌آوری تنها وظیفه فرد نیست، بلکه مسئولیتی جمعی است که می‌تواند زیرساخت جامعه‌ای ایمن و مقاوم را شکل دهد.