- 1404/02/02 - 03:19
- زمان مطالعه : 2 دقیقه
- /ZLS
مدیرعامل انجمن خیریه اوتیسم زنجان: با تشخیص اوتیسم قبل از 3سالگی میتوان به درمان آن امیدوار بود
سحر ولیمقدم، مدیرعامل انجمن خیریه اوتیسم زنجان، بر لزوم تشخیص به موقع اختلال اوتیسم تاکید کرد و گفت: با تشخیص این اختلال قبل از 3سالگی که مغز قابلیت انطباق و خودترمیمی دارد، میتوان به درمان آن امیدوار بود.
ولیمقدم در حاشیه نمایشگاه سلامت زنجان در گفتگو با پایگاه خبری وبدا-زنجان، اظهار کرد: در کشور ما بیشتر موارد اوتیسم در 6سالگی و طی سنجش پیش از دبستان شناسایی میشود که سن بالایی برای پاسخ به درمان است چرا که الگوهای مغزی ناهنجار در بیمار شکل گرفته است.
وی افزود: اگر تدابیری اتخاذ شود که علائم اوتیسم در برنامههای مراقبت نوزادان و کودکان در مراکز بهداشت به والدین معرفی گردد و هشدارهای لازم در این خصوص داده شود، بیشک کاهش آمار بیماران مبتلا به اوتیسم را در پی خواهد داشت.
مدیرعامل انجمن خیریه اوتیسم زنجان با بیان اینکه تعداد مبتلایان اوتیسم روز به روز در حال افزایش است و طبق اعلام مرجع تشخیص بیماریهای روحیروانی، یک درصد جوامع درگیر اوتیسم هستند، تعداد بیماران تحت پوشش انجمن اوتیسم زنجان را 210 نفر اعلام کرد.
وی اوتیسم را یک اختلال حسیحرکتی معرفی کرد که مبتلایان آن در ارتباطات و تعاملات اجتماعی دچار چالش هستند و هریک، ویژگیهای منحصر به فرد خود را دارند به طوری که هیچ دو بیمار اوتیسمی در دنیا ویژگیهای شبیه به هم ندارند.
ولیمقدم، اختلال اوتیسم را به دلیل اینکه دلایل ابتلا به آن مشخص نیست و درمان قطعی ندارد، یکی از کابوسهای بشریت توصیف کرد و افزود: اوتیسم با هیچ نوع تصویربرداری یا آزمایشی قابل تشخیص نیست و فقط از روی علائم ظاهری و رفتاری میتوان آن را تشخیص داد.
وی، ناتوانی در برقراری تماس چشمی مناسب با اطرافیان، تاخیر در گفتار، اختلال در خواب، اختلال در غذا خوردن و درست طی نکردن مراحل تکامل مثل چهاردستوپارفتن و راهرفتن را از جمله علائم اوتیسم عنوان کرد و گفت: مبتلایان اوتیسم همانگونه که از نام آن پیداست دچار درخودفروماندگی هستند و به طور مداوم درگیر کلیشه و کارهای تکراریاند و در برخی موارد امکان ادامه تحصیل و زندگی مستقل را ندارند.
مدیرعامل انجمن خیریه اوتیسم زنجان، اظهار کرد: عدم توانایی مبتلایان اوتیسم به برقراری ارتباطات اجتماعی، آیندهی آنان را به شدت تحت تاثیر قرار میدهد به طوری که آنان را نیازمند گفتاردرمانیهای طولانیمدت میکند و اگر اندکی هم تکلّم داشته باشند، حرف زدن آنها مثل افراد معمولی نیست.
وی افزود: مبتلایان اوتیسم، ضربالمثل و کنایه و شوخی را درک نمیکنند و آن را جدی تلقی میکنند و در مجموع تفاوتهایی که با افراد عادی دارند باعث میشود زندگی در جامعه برای آنان با مشکلاتی همراه باشد.

نظر دهید